Ik heb al veel uitvakken mogen zien in binnen- en buitenland. Maar zondag beleefde ik een primeur. Een uitvak met bijna nul zicht op het veld. Bizar.
De plexiglazen wand was nog volledig beslagen. Gelukkig scheen de zon fel waardoor de condens plaats maakte. Wat we vervolgens zagen was hetzelfde als toen we nog geen zicht hadden. Helemaal niks.
Niks gezien, zowel letterlijk als figuurlijk, dat is de pijnlijke conclusie. In die zin is er nog niets veranderd ten opzichte van het tijdperk Van Bommel. En moeten we het als supporters meer hebben van de hoop dan van de realiteit.
Was er dan niks wat de harten sneller deed kloppen? Jawel hoor: we werden voor het vak persoonlijk welkom geheten door niemand minder van Luc Nilis: held!
Laatst bijgewerkt : 19 jan 2020 - 14:55
