“Goed werk! Al hoopte ik deze doeken nooit meer te hoeven zien”. Eén van de reacties op onze post op Facebook over het weer spannen van onze doeken op de Westtribune. Een reactie die het sentiment heel goed samenpakt. Als supporters willen we niets liever dan onze ploeg te kunnen aanmoedigen in het stadion. Voetbal zonder publiek is als een vissenkom zonder water. Daarom baalden we ook van de aankondiging van wedstrijden zonder publiek. Ga maar na: de juichkreten van het opheffen van de beruchte “anderhalvemeter” en andere maatregelen op 25 september galmden nog na op het moment dat Nederland weer de “tigste” lockdown in moest.
En daar waar we in heel Europa voetbalstadions met publiek zien, moeten wij het doen met de pijnlijke aanblik van lege stadions. En juist daarom is het belangrijk om in het stadion te laten zien dat we op afstand verbonden zijn. Bij de pakken neerzitten of in een hoekje gaan zitten simmen; je helpt er PSV niet mee en jezelf ook niet. Als het dan toch zo is, kunnen we maar beter proberen er het beste van te maken.
Er het beste van maken, dat lijkt ook te gelden voor onze club. Het valt niet te ontkennen dat we een chagrijnige fase hebben gekend, met pijnlijke nederlagen tegen Feyenoord en Ajax. Chagrijn wat nog werd verergerd door blessuregevallen van sterkhouders als Cody Gakpo en Noni Madueke. En toch lijkt de ergste fase achter de rug. In de competitie lijken we ons te hebben herpakt en in de Europa League hebben we plaatsing voor de volgende fase zowaar weer in eigen hand. Zo snel kan het gaan in de voetballerij. En daarom geloof ik ook dat een club nooit zo goed is als gezegd wordt wanneer ze bovenaan staan. Maar ook nooit zo slecht als geroepen wordt na een paar nederlagen. Zowel bij winst als bij verlies geloof ik dat je het hoofd koel moet houden en het hart warm.
Wat dat betreft mag PSV trots zijn op haar supporters. Hondstrouw, altijd loyaal, altijd massaal. Dat maakt het vervullen van de rol van voorzitter van de Supportersvereniging ook zo’n dankbare en eervolle taak. Nog even en dan draag ik de hamer over aan mijn opvolger. Met een boel warme herinneringen in mijn rugzak. De hamer heb je te leen en wat je leent moet je ook terug geven. De liefde voor de club is van mezelf en zal altijd blijven. Eendracht maakt macht!
Laatst bijgewerkt : 21 dec 2021 - 9:52
