Eigenlijk ben ik een beetje sprakeloos. En verbaasd, ja, dat ook. Wat waren onze heren op dat veld in het sfeervolle stadion van Sevilla eigenlijk allemaal zo'n beetje aan het doen? Of eigenlijk vooral niet aan het doen. Waar ergens zouden ze gedacht hebben, dat waar ze mee bezig waren, ook maar íets met voetbal te maken had? Of met plezier? Of met passie voor de club? Met trots?
In Bodø mochten we het stadion niet bezoeken, maar we hadden werkelijk een geweldige awayday. Hadden we dat gisteren ook maar gedaan, dan was de kater ongetwijfeld een stuk kleiner. Want gelukkig hadden we er met ruim 3.100 vrouw en man in Sevilla wel mooie dagen van gemaakt. De stad bekeken, lekker gegeten en ok, ook een paar biertjes en wat sangria genuttigd. Aangevuld met een gezellige, rustige Awayday party in het zonnetje op een prachtplek én wat spontane klappen van de gastvrije Guardia de Civil, want ja, zonder dat is het blijkbaar geen fijne werkdag voor die mensen. Die moeten ook wat te vertellen hebben thuis. Of ze hebben juist niks te vertellen thuis. Kan ook.
Nu de terugtocht, de spreekwoordelijke wonden likken. De beelden van dat wat een voetbalwedstrijd had moeten zijn, verdringen. Of beter: verdrinken, want we kunnen meteen de carnaval in. Ik ga dus even down under, wens onze helden zondag in Utrecht heel veel succes en passie toe!
Want...
Eendracht maakt macht!
Laatst bijgewerkt : 17 feb 2023 - 9:42
