Dit keer geen poging tot wijze woorden van de voorzitter over voetbal. Of wacht, misschien dan toch even dit: als ‘wij’ alleen al de wedstrijden tegen het de clubs uit het rechter rijtje een beetje meer serieus hadden genomen, dan waren we nu al vet kampioen geweest. Daarmee is dit seizoen-wat-als-een-nachtkaars-uit-dreigt-te-gaan gewoon als-een-nachtkaars-uit-aan-het-gaan. Verloren gegaan aan niks anders dan… mentaliteit! Dat is toch bijna niet voor te stellen?? Het enige wat je moet doen, los van de inzet van de zeker aanwezige talenten, is álles geven voor de club-die-je-megahoge-salaris-betaalt. Ik snap dit echt he-le-maal niet. Als speler kan je niet anders dan álles geven, uit respect voor de club en de hondstrouwe supporters. Persoonlijk zou ik het gras opvreten als ik ooit de kans zou hebben gekregen om voor PSV te mogen spelen. Al was het maar voor drie minuten, want dan zou ik al rondlopen met m’n tong op de grond of anders ongetwijfeld binnen no-time een rode kaart hebben gekregen als ik een speler als Tadic als directe tegenstander zou hebben gehad. Of een Suarez. Ik noem maar een onwillekeurig voorbeeld.
Nee, ik wil het eigenlijk niet over voetbal hebben, maar over onze vrijwilligers. Waar we ook gaan, wat we ook doen, het is allemaal mogelijk gemaakt door vrijwilligers. Tientallen vrijwilligers. Misschien wel honderden. Het magazine: gemaakt door vrijwilligers. De busreizen: georganiseerd door vrijwilligers, net zoals dat de catering (én de loterij!) tijdens de reizen ook door vrijwilligers wordt verzorgd. Activiteiten: georganiseerd door vrijwilligers. Het bestuur: u raadt het al: vrijwilligers. Afgelopen week hebben we de vrijwilligers bedankt met een leuke dag, van bowlen, tot aan een hapje (heul veul hapjes) eten, glowgolf en een feestavondje. Niet alleen de vrijwilligers, maar ook de partners. Want ook die horen er bij!
Wat me wel regelmatig verbaast, is de kritiek op die vrijwilligers. Plat gezegd: het zeiken op die vrijwilligers. Of erger: het soms totaal respectloos of zelfs intimiderend aanspreken van die vrijwilligers. En het allerergste: onze vrijwilligers zelfs in gevaar brengen. Wie de schoen past, trekke hem aan: show-some-f*cking-respect voor die vrijwilligers!
Zonder die vrijwilligers gebeurt er niks. Rijdt er geen enkele bus, is er geen supportershome, zijn er geen activiteiten, is er geen magazine én worden de belangen van de PSV-supporter niet vertegenwoordigd. Daggedamarwit. Dus kom je binnenkort zo’n vrijwilliger tegen, vaak herkenbaar aan zo’n fel blauw shirtje of jas: geef hem of haar een knuffel of een high-five. Of een biertje, mag ook.
Eendracht maakt Macht!
Laatst bijgewerkt : 20 apr 2023 - 14:52
