De in Degerfors (Zweden) in 1952 geboren Ralf Edström voetbalde in zijn jeugd bij Degerfors IF. Na een overgang naar Atvidabergs FF kwam er in 1971 zijn debuut in het betaald voetbal in Zweden. Edström zou 2x 'de Allsvenskan' met Atvidabergs FF veroveren in 1972 en 1973. Het landskampioenschap van de hoogste voetbalafdeling in Zweden. Edström werd bij toeval ontdekt door PSV, nadat de Eindhovenaren de Zweedse verdediger Björn Nordqvist bekeken. Nadat Edström zijn dienstplicht had vervuld, volgde hij zijn landgenoot Nordqvist een jaar later naar Eindhoven.
Er kwam een overgang van de Zweed naar PSV in het seizoen 1973-1974. Begin jaren 70 werd het Nederlandse voetbal beheerst door Ajax en Feyenoord. Met de komst van Edström veranderde dit, hij zou PSV meer 'Smoelwerk' brengen. Toenmalig trainer Kees Rijvers zag wel heil in het aantrekken van de bijna twee meter lange Zweedse targetman. Met de lange Zweedse 'slungel' en zijn markante bakkebaarden had PSV een speler in zijn gelederen die goed kon koppen. Wanneer een medespeler via de flanken opkwam en er een voorzet volgde dan was daar Edström. Met zijn goede timing en sprongkracht torende hij hoog boven iedereen uit, ook de keepers van de tegenstander was hij vaak de baas. Edström kon ook nog eens met de voeten een aardig partijtje voetballen, hij was zelfs tweebenig en had een goede trap in de benen.
Met de doelpuntenproductie van de boomlange spits begon de victorie van PSV. Edström zorgde er voor dat Willy van der Kuijlen weer opbloeide en dat die óók weer begon te scoren. Samen met van der Kuijlen vormde Edström een geweldig duo, ze zouden gezamenlijk PSV bevrijden uit de 'Randstedelijke Verwurging'.
Met de Zweed werden er prijzen gehaald en met zijn persoonlijkheid gaf hij de Brabantse moraal een duw in de goede richting. Vier seizoenen verbleef Edström bij PSV, en veroverde met PSV 2x de landstitel (in de seizoenen 1974-1975 en 1975-1976) en verder 2x de KNVB Beker (in de seizoenen 1973-1974 en 1975-1976). De dubbel was er zo voor PSV in het seizoen 1975-1976.
De Eredivisiewedstrijd uit het kampioenseizoen 1975-1976 tegen Ajax is één van de mooiste herinneringen aan Edström uit zijn PSV periode, het werd een glansrijke overwinning.
PSV-Ajax 6-2 speelronde 5, (september 1975):
Het was 'De Wedstrijd' van de Zweedse spits door maar liefst vier maal te scoren tegen 'Het Amsterdamse Ajax' met keeper Piet Schrijvers en trainer Rinus Michels.
De KNVB Beker finale van het seizoen 1975-1976 tegen Roda JC was wederom een hoogtepunt voor Edström. PSV won de finale met 1-0, door de winnende treffer van Edström in de verlenging. Het absolute hoogtepunt van Edström bij PSV had moeten worden de winst van de Europa Cup 1 in het seizoen 1975-1976. Het onklopbare PSV leek hard opweg om in Europa ook een prijs te gaan halen. Helaas ging het in de halve finale tegen Saint Étienne mis, na eerst in Frankrijk met 1-0 te verliezen had PSV toch nog een redelijke uitgangspositie. In de return in Eindhoven werd Edström letterlijk uit de wedstrijd geslagen. De keeper van Saint Étienne raakte Edström met een stomp in zijn gezicht en kwam er mee weg, maar Edström kon niet verder en werd gewisseld. Uiteindelijk kwam PSV niet verder dan 0-0, wat jammerlijk uitschakeling in de halve finale Europa Cup 1 betekende. Dit gaf voor Edström wel een zwart randje aan zijn verder prachtige Eindhovense periode. Edström was wel een spits van PSV waar nog altijd over gesproken wordt. In zijn PSV periode heeft hij voor altijd een onwisbare indruk achtergelaten en is bij veel PSV supporters een blijvend idool. Na zijn Eindhovense periode kon Edström naar RSC Anderlecht en Bayern München, maar hij koos voor een terug keer naar Zweden. In 1979 wilde trainer Rijvers Edström opnieuw terughalen, Edström vertelde eerlijk dat hij door een zware knieblessure zijn oude niveau niet meer kon halen. Edström voetbalde na zijn Eindhovense periode 3 seizoenen bij het Zweedse IFK Göteborg en veroverde daar in 1979 de beker van Zweden.
Toch volgde er weer een buitenlands avontuur. De seizoenen 1979-1980 en 1980-1981 kwam hij uit voor het Belgische Standard Luik en in het tweede seizoen daar veroverde Edström de beker van België.
De seizoenen 1981-1982 en 1982-1983 was AS Monaco zijn werkgever. Met deze club was er in zijn eerste seizoen de Franse landstitel van de Divison 1. Na twee seizoenen Monaco was er wederom een terugkeer naar Zweden nu bij Orgryte IS. Edström zou later verklaren, 'de tijd bij PSV was de mooiste periode van mijn leven'.
Edström kwam veertig keer uit voor het Zweedse nationale voetbalelftal waarin hij 15x scoorde.
Hij was actief op het WK van 1974 en 1978. Vier WK- doelpunten zou hij scoren op het WK van 1974. In 1974 was er voor Zweden een vijfde plaats op het WK en in 1978 strande Zweden in de groepsfase.
Individueel was er voor Edström tweemaal de 'Guldbollen' de prijs voetballer van het jaar van Zweden, in 1972 en 1974.
Op de vraag of Edström deel uitmaakt van het PSV-elftal allertijden moet gezegd worden dat hij één van de sterren was van de jaren 70 bij PSV. Wel behoort Edström zeker bij de top van buitenlandse spelers die in de Nederlandse Eredivisie hebben gevoetbald.
Na zijn voetballoopbaan werd Edström o.a. verslaggever bij Sveriges Radio. Edström had als voetballer de bijnaam de man met het 'Gouden Hoofd'.
Eerder uitgebrachte verhalen in de rubriek '' Wat eens d'oude glorie zijn te vinden via https://www.supver-psv.nl/nl/nieuws/dossiers/oude-glorie.html.
Walter Kuijpers
Laatst bijgewerkt : 9 sep 2020 - 10:54
