De in 1956 te Didam geboren Ernie Brandts groeit op in de Achterhoek als zoon van een warme bakker. Hij deed mee aan wielerwedstrijden als fanatiek wielrenner en voetbalde in zijn jeugd bij VV Sprinkhanen. Daar wordt hij ontdekt door Piet de Visser, destijds trainer van de Graafschap. Brandts ontwikkelde zich als een slimme en sterke verdediger. Zijn profdebuut kwam in 1974 bij de Graafschap en hij zou in 38 wedstrijden voor de Doetinchemmers uitkomen. Brandts stond in de belangstelling van onder meer PSV en Feyenoord en na gesprekken met beide clubs koos Brandts voor een overgang naar PSV.
Brandts voelde zich thuis bij een vaderlijke trainer als toen Kees Rijvers van PSV. Zijn debuutseizoen 1977-1978 was groots, Brandts werd met PSV direct landskampioen. PSV was dat seizoen de eerste club sinds oprichting van de Eredivisie die ongeslagen kampioen zouden worden. (Na het behalen van het kampioenschap werden er nog twee wedstrijden verloren.) Met 21 overwinningen en 11 gelijke spelen en 2 verliespartijen zou PSV na 34 wedstrijden uitkomen op 53 punten en had zo 4 punten meer dan de nummer 2 Ajax. In Amsterdam haalde PSV tweemaal de volle winst dat seizoen, met 1-4 werd van Ajax gewonnen en met 0-7 van FC Amsterdam. Naast het landskampioenschap werd ook de UEFA Cup gewonnen door PSV in het seizoen 1977-1978.
Smet op het sterke seizoen 1977-1978 van PSV was de prestatie in het KNVB Beker toernooi. In de tweede ronde stroomde PSV in en won thuis met 6-0 van SVV door doelpunten van Willy van de Kerkhof, Adrie van Kraaij, Jan Poortvliet, Harry Lubse en tweemaal Gerrie Deijkers. In de derde ronde was er een zware thuisnederlaag tegen Eerste Divisie club Wageningen. Met de rust was het al 0-4 en nadat Willy van der Kuijlen na rust de 1-4 maakte werd het uiteindelijk 1-6. Jan Menting was de grote man voor Wageningen met 3 doelpunten.
Brandts zou met het Nederlands elftal afreizen naar Argentinië voor het WK van 1978. Hij scoorde zowel tegen Oostenrijk en Italië. In de wedstrijd tegen Italië scoorde hij een eigen doelpunt en later ook weer de gelijkmaker. Het Nederlands elftal met Brandts in de basis in de finale verloor na verleningen met 3-1 van Argentinië. Tot 2018 was Brandts zo 40 jaar lang de enige speler op een WK die in één wedstrijd scoorde en ook nog een eigen doelpunt maakte. In 2018 zou de Kroaat Mario Mandzukic in de finale van het WK die door Frankrijk met 4-2 werd gewonnen zo ook tweemaal scoren. In 1980 was er belangstelling uit Engeland voor Brandts van Arsenal FC, maar door ziekte van zijn vader bleef hij bij PSV. Na zijn geweldig debuut seizoen bij PSV zou het voor Brandts tot het seizoen 1985-1986 duren voordat hij en PSV weer een prijs zouden pakken. Het seizoen 1985-1986 was er zijn tweede landstitel en daar mee ook zijn einde als voetballer bij PSV na 9 seizoenen. Brandts zou nog drie seizoenen voor Roda JC, één voor MVV en twee seizoenen voor het Belgische Germinal Ekeren uitkomen. In het seizoen 1991-1992 beëindigde Brandts zijn carrière bij de Graafschap nadat hij daar na een half seizoen werd afgekeurd vanwege een versleten heup.
Als trainer is er een terugkeer bij PSV in 1993, eerst als trainer van het tweede elftal. Vanaf 1997 wordt Brandts assistent-trainer van het eerste elftal achtereenvolgens van de trainers Dick Advocaat, Bobby Robson en Erik Gerets. Uiteindelijk is er een vertrek bij PSV in oktober 2001 voor Brandts nadat Erwin Koeman door Erik Gerets en Harry van Raaij naar voren wordt geschoven als nieuwe eerste assistent-trainer. Dit valt zwaar bij Brandts en hij stopt met het voetbal om zo in Spanje met een vriend een bedrijf met waterkoelers te starten. Toch keert Brandts terug in het voetbal en zal tussen 2002 en 2004 promoveren met RKSV Nuenen naar de hoofdklasse. Via oud PSV-speler Wim Jonk die technisch directeur was van FC Volendam wordt Brandts gevraagd om hoofdtrainer te worden. Zo komt er in 2005 een terugkeer voor Brandts in het betaald voetbal als hoofdtrainer bij FC Volendam. In het tweede seizoen bereikt Brandts de finale van de nacompetitie met FC Volendam waarin het Bredase NAC uiteindelijk te sterk is. Dan volgt er bij datzelfde NAC een aanstelling als hoofdtrainer in de Eredivisie. Bij NAC presteert Brandts zeer goed met een clubrecord door als 3e te eindigen in de Eredivisie. Toch wordt de samenwerking beëindigd, het zou niet aan de trainer liggen maar puur om voetbaltechnische zaken. Hierna zal Brandts trainer zijn in Iran bij Rah Ahan FC en in Rwanda (Met APR FC in Rwanda won Brandts in 2011 en 2012 de dubbel) en in Tanzania (in het eerste seizoen won Brandts de titel met Young Africans (een club uit Dar es Salaam dat uitkomt in de hoogste Tanzaniaanse competitie.) Brandts staat in Afrika te boek als een ware kampioenenmaker, want hij werd drie keer achter elkaar landskampioen. Terug in Nederland waren er periodes als trainer van de amateurs van RKVV DIA, FC Dordrecht, wederom RKVV DIA, assistent-trainer bij NEC Nijmegen en trainer bij FC Eindhoven.
In 2020 brengt Ernie Brandts een boek uit met zijn biografie onder de naam "Nooit natrappen".
Het boek brengt de absolute hoogtepunten als voetballer: het winnen van de UEFA Cup met PSV en met het Nederlands elftal het bereiken van de WK finale waarin gastland Argentinië zich niet expliciet sterker toonde, maar meer geluk had. De omkooppoging van Roberto Bettegga (zijn directe tegenstander in de halve finale tegen Italië) om hem maar te laten scoren, via het bieden van lires en dollars waar Brandts volwassen aan voorbij ging. Ook beschrijft Brandts de terugkeer veertig jaar later in Argentinië en zijn ontmoetingen met legendes als aanvoerder Daniel Passarella en Leopoldo Luque.
Ook komt de grote Johan Cruijff ter sprake die Brandts beter leert kennen in Spanje met zijn zakelijk avontuur met waterkoelers. Jan Reker wordt vernoemd met de woorden dat "hij goochelde met Brandts". Piet de Visser waar Brandts over zegt dat hij zelf Ronaldo ontdekte en niet Piet de Visser die altijd de eer opeiste. De pieken en dalen die Brandts beleeft als coach en zoals hij het noemt in een lijfspreuk "Het leven is een afwisseling van eb en vloed". De bij NAC geleverde onmogelijke derde plaats in de Eredivisie en de directieleden die dan Brandts keihard aan de kant zetten. Technisch directeur Earnest Stewart, algemeen directeur Theo Mommers, hoofd scouting Jeffrey van As en assistent Leon Vlemmings komen er niet goed van af in de biografie van Brandts.
Ook spreekt Brandts zich uit als assistent bij PSV van de markante Bobby Robson, de sluwe Eric Gerets die zijn vriendin probeerde te versieren en de ondoorgrondelijke Dick Advocaat. Bij FC Dordrecht waar hij gekwetst werd op het persoonlijke vlak door directeur Marco Boogers en assistent Gerard de Nooijer.
Als jonge voetballer bleef Brandts fier overeind, maar als trainer komt hij maar niet los van het beeld van de te zachte, naïeve man die steeds ten onder ging in een wereld van list en bedrog. In "Nooit Natrappen" bijt Brandts eindelijk van zich af en houd geen blad meer voor de mond, terwijl natrappen niet in de aard ligt van Brandts. Na het lezen van Brandts zijn biografie kun je je afvragen waarom hij de titel "Nooit Natrappen" heeft gekozen, is het voetbalhumor? Of een hartenkreet om erkenning voor alles wat hij wel heeft gepresteerd als voetballer en vooral als trainer. Brandts zijn beste vriend Ed Kieboom zegt in het afsluitende hoofdstuk dat hij coach Brandts veel verder had zien komen wanneer hij harder was geweest. Coach van een topclub als hij minder bescheiden zou zijn. Ook zegt Kieboom dat Brandts bij NAC veel onrecht is aangedaan. Derde eindigen in de Eredivisie de beste prestatie ooit voor de club en dan de laan uitgestuurd worden. Kieboom vertelt dat er eigenlijk een ander boek van Brandts moest zijn, niet alleen meer waardering, maar een biografie waar anderen hadden kunnen vertellen wat voor trainer en mens hij eigenlijk is.
Eerder uitgebrachte verhalen in de rubriek '' Wat eens d'oude glorie zijn te vinden via https://www.supver-psv.nl/nl/nieuws/dossiers/oude-glorie.html.
Walter Kuijpers
Laatst bijgewerkt : 14 okt 2020 - 11:30
