Oude Glorie
Recent uitgebrachte verhalen in deze rubriek:
Luc Gilbert Cyrille Nilis werd geboren op 25 mei 1967 in Hasselt België. Hij groeide op in het Belgisch Limburgse dorp Zonhoven. Als jeugdspeler begint Nilis te voetballen bij KFC Halveweg Zonhoven. Opmerkelijk omdat het gezin Nilis recht tegenover de velden van FC Melosport woonde. Deze keuze is mede omdat zijn vader daar trainer was. Vader Roger Nilis voetbalde onder meer in zijn tijd voor Sint-Truiden VV. Nilis senior zou veel tijd steken in zijn zoon op jonge leeftijd met het dagelijks oefenen van voetbal bewegingen. Hij was erg streng voor de jonge Luc, maar dat rendeerde wel in de prestaties van zijn zoon.
Bij de jeugd scoorde Nilis ooit 106 doelpunten in één seizoen. Van zijn grootmoeder kreeg hij 1 Belgische frank per gescoord doelpunt, totdat zij zei dat ze het wel welletjes vond "gij maakt me nog arm menneke". Bij KFC Halveweg Zonhoven was de jonge Nilis al snel de beste speler. Nadat Nilis senior een proeftraining bij KFC Winterslag voor zijn zoon heeft geregeld volgt er een overstap. Een verplichte vergoeding van ongeveer 100 duizend Belgische frank aan KFC Halveweg Zonhoven brengt de overgang rond. Op 16-jarige leeftijd in 1984 maakt Nilis zijn debuut in het eerste elftal van KFC Winterslag. Als tiener groeide Nilis in twee seizoenen uit tot vaste waarde.
Dan komt er een overstap naar het Brusselse RSC Anderlecht. Daarbij was er verder óók interesse van Club Brugge (Nilis was in zijn jeugd fan van Club Brugge) en Standard Luik. Via scout Adrie van Kraaij van PSV wordt Nilis óók gevolgd en technisch directeur van PSV Hans Kraay sr wordt zelfs op de tribune gesignaleerd. Nilis vindt het dan nog te vroeg om naar het buitenland te gaan. In de Belgische media wordt Nilis vernoemd als 'Het grootste talent van België'. Samen met zijn vader gaat Nilis in gesprek met de Brusselse club en raakt onder de indruk. RSC Anderlecht komt tot een akkoord met Nilis en KFC Winterslag. Nilis tekent een 3-jarig fullprofcontract. Wanneer Nilis senior, die zijn zoon altijd begeleid had, een hersenbloeding krijgt en hulpbehoevend wordt heeft dit een enorme impact op de jonge Nilis.
De periode van Nilis bij RSC Anderlecht is tweeledig, sportief zal hij in de periode 1986 tot 1994 liefst 4x de Belgische landstitel en 3x de Belgische beker veroveren. Verder is er zelfs een finale in het Europacup ll toernooi tegen het Italiaanse Sampdoria. Hier ontstaat dan een pijnlijke affaire voor Nilis die mede topscorer van het toernooi was. Nilis werd door de Nederlandse trainer Aad de Mos zonder pardoes op de bank gezet. Het zorgde op dat moment voor een breuk tussen de speler en de trainer. "Dat was de grootste ontgoocheling uit mijn hele periode bij RSC Anderlecht", blikt Nilis later terug. De Mos had Nilis de weken en dagen voor de finale opgehitst. Hij beweerde dat ik die Italianen wel gek zou maken met mijn kapbewegingen, maar twee uur voor de wedstrijd kreeg Nilis te horen dat hij niet in de basisopstelling zou starten. Nilis zei "als de Mos de bespreking een dag eerder had gehouden dan had hij het vliegtuig terug naar huis genomen, daar was hij 200 procent zeker van dat hij die keuze zou hebben gemaakt". Nu kon hij geen kant meer op en nam uiteindelijk zwaar gefrustreerd plaats op de reservebank. Nilis vertelt, "Ik mocht tijdens de verlenging invallen en hoe vreemd het ook mag klinken als sportman, ik vond het niet erg om die finale te verliezen". Sampdoria won in het Zweedse Göteborg de finale met 2-0 in de verlengingen van Anderlecht door 2 doelpunten van Gianluca Vialli. Het kwam niet meer goed tussen Nilis en de Mos. De twee spraken nooit meer over het voorval. "Als je mij iets flikt dan houdt het op, dan is er geen weg meer terug. Dan boeit die persoon mij niet meer. Bij mij is het zwart of wit. Nochtans liet de Mos ons aardig voetballen, het enige akkefietje tussen ons was die voor mij zeer belangrijke finale", zei Nilis later iets gematigder.
De keerzijde in België is dat Nilis vaak tot de uitblinkers behoorde maar nooit de erkenning kreeg waar hij op hoopte. Nilis kreeg naast de Mos bij RSC Anderlecht verder te maken met de trainers Arie Haan, George Leekens, Raymond Goethals, Luka Peruzovic en Johan Boskamp. Hij voetbalt samen in zijn jaren bij RSC Anderlecht onder meer met Juan Lozano, Enzo Scifo, Marc Degryse en Luis Oliveira.
Met schaduwspits Marc Degryse groeit Nilis samen uit tot één van de beste aanvallers van de Belgische competitie. Met de Braziliaan Luis Oliveira vormt hij óók een succesvol aanvalsduo in het seizoen 1990-1991 en hebben samen een belangrijk aandeel in de landstitel.
Nilis vindt dat hij in zijn RSC Anderlecht periode te veel geslikt en gezwegen heeft. Dat had er voor gezorgd dat hij nooit de Gouden Schoen in België had gewonnen. Bij velen is Nilis dé favoriet voor het winnen van deze prijs, maar diverse keren grijpt hij onbegrijpelijk mis. Nilis vond dat hij móest vertrekken uit België, zijn prestaties waren goed, maar de waardering bleef uit.
Er kwam in 1994 een overgang voor Nilis naar Eindhoven bij PSV. Wanneer Nilis bij PSV een contract tekent dan haalt de Eindhovense club een speler binnen die dan al de nodige ervaring heeft opgedaan op het hoogste niveau. Wonderwel treft Nilis dan bij PSV Aad de Mos als trainer. Voordat de transfer kon worden afgerond moest de Mos flink knokken en overtuigen om deze transfer erdoor te krijgen. De dan bij PSV technisch manager Frank Arnesen zag in eerste instantie weinig in de komst van Nilis, hij zou te blessuregevoelig zijn. Met behulp van de Belgische journalist Carl Huybregts, die voor de Mos een videotape met de beste momenten van Nilis samenstelde raakte het PSV-bestuur overtuigd. PSV betaalde 120 miljoen Belgische franks, een kleine 3 miljoen euro aan RSC Anderlecht voor Nilis, dat was voor die tijd veel geld. Uiteindelijk werd Nilis bij PSV een echte publiekslieveling.
Samen met Nilis werd óók de Braziliaanse topspits Ronaldo Luis Nazario de Lima door PSV gecontracteerd. Het eerste seizoen verliep niet goed na in de eerste ronde van de UEFA-cup tegen het Duitse Bayer Leverkusen te zijn uitgeschakeld en na ook een slechte start in de competitie werd trainer de Mos ontslagen. PSV zou als interim-trainer Kees Rijvers tijdelijk als coach hebben tot dat de nieuwe trainer Dick Advocaat werd aangesteld en deze het lopende seizoen zou afmaken. Nilis en Ronaldo vormde samen een sterk duo en Ronaldo werd zelfs topscorer van de Nederlandse Eredivisie. Later zou Ronaldo na zijn carrière zich uitspreken dat Nilis dé collega spits was geweest waar hij het liefste mee samen had gespeeld. In de competitie zou PSV als 3e eindigen.
Na afloop van het seizoen 1994-1995 was er voor Nilis de Gouden Schoen de prijs die hij in België maar nooit won.
Het 2e seizoen in Eindhoven van Nilis 1995-1996 voetbalt hij veel samen met René Eijkelkamp want Ronaldo was lange tijd geblesseerd. Met Eijkelkamp als aangever vormde Nilis óók een goed koppel. Nilis kwam tot 21 doelpunten en werd topscorer van de Eredivisie. Nu was daar ook eindelijk waardering uit België want in zijn eigen land werd hij uitgeroepen tot Profvoetballer van het jaar. Nilis was de 2e Belgische voetballer na Enzo Scifo die deze prijs in een buitenlandse competitie wist te winnen. In de Eredivisie was er een 2e plaats. Wél zou PSV dit seizoen de KNVB Beker veroveren, in de finale werd het Rotterdamse Sparta verslagen met 5-2.
Het seizoen 1996-1997 is er dan ook in Nederland de landstitel voor Nilis en voor de tweede keer wordt hij wederom met 21 doelpunten topscorer. Dit seizoen zijn óók de Belgen Marc Degryse en Gilles de Bilde onderdeel van de PSV-selectie.
Het seizoen 1997-1998 is er een 2e plaats in de Eredivisie. Er komt een vertrek van trainer Dick Advocaat naar Glasgow Rangers. De als linksback voetballende Arthur Numan zal met Advocaat meegaan en deze probeert ook Nilis mee naar Schotland te krijgen. Nilis ziet hiervan af maar overweegt wel een vertrek uit Eindhoven. Er was interesse vanuit Frankrijk van Paris Saint-Germain, waar Nilis zelfs al een gesprek mee had, en van Girondins Bordeaux. Bij beide clubs had Nilis niet het goede gevoel. Nilis zou eerst zich in de kijker willen spelen op het WK van 1998 om zo belangstelling van meerdere clubs te krijgen. De Belgische nationale ploeg kwam teleurstellend niet door de groepsfase van het toernooi. Het was toen PSV-voorzitter Harry van Raaij die Nilis overhaalde zijn contract bij PSV toch te verlengen, beide hadden een klik en waardering voor elkaar.
De leegloop bij PSV was groot en meerdere spelers, waaronder een aantal sterkhouders, vertrokken. Phillip Cocu en Boudewijn Zenden vertrokken naar FC Barcelona, Wim Jonk naar Sheffield Wednesday, Jaap Stam naar Manchester United, Peter Möller naar Real Oviedo, Marc Degryse naar KAA Gent, Claudio Oliveira Pereira naar America SP, Fachry Tuasamu naar Helmond Sport en Jan Willem van Ede naar HFC Haarlem. PSV wilde als vervanger van trainer Advocaat graag oud PSV-speler Erik Gerets aanstellen, maar deze is dan nog een jaar contractueel aan Club Brugge verbonden. Als tussenpaus vindt PSV dan oud-trainer van PSV de Engelsman Bobby Robson bereid om voor één seizoen de coaching te doen.
Het seizoen 1998-1999 zal PSV bij aanvang een waar vreemdelingenlegioen zijn. Nilis die dus wél was gebleven zal mee moeten bouwen aan een volledig nieuw team. Er worden veel nieuwe spelers aangetrokken zoals Georgi Gakhokidze, Abel Xavier, Jorginho Paulista, Joonas Kolkka, Edik Korchagin, Marcos Joaquim dos Santos, Yuri Nikiforov en Davy Oyen. Verder werden Patrick Lodewijks, Robert Fuchs, Björn van der Doelen, Dennis Rommedahl en Jürgen Dirkx teruggehaald. Dé top aankoop van PSV was Ruud van Nistelrooij. PSV zou SC Heerenveen een bedrag van 12 miljoen gulden (5,4 miljoen euro) betalen, op dat moment een recordbedrag voor een binnenlandse transfer.
Het onsamenhangende elftal van PSV voetbalde in dienst van de twee topspitsen Nilis en van Nistelrooij. Nilis scoorde 24x en van Nistelrooij maar liefst 32x en werd topscorer van de Eredivisie. Het seizoen verliep dramatisch voor PSV en de inmiddels aanvoerder geworden Nilis. PSV stond in de eerste seizoenshelft zelfs in het 'rechterrijtje'. Uiteindelijk stelde PSV op de laatste speeldag via het 'Mirakel van Utrecht' de 3e plaats veilig, wat voorronde Champions League betekende.
In de laatste wedstrijd kwam PSV met 2-0 achter tegen FC Utrecht en leek de 3e plaats verloren. Via een penalty van Ruud van Nistelrooij en een lucky goal van Georgi Gakhokidze kwam PSV terug tot 2-2 en was PSV wéér in de wedstrijd. Wanneer dan scheidsrechter Dick Jol PSV een vrije trap ontneemt gaat Nilis gefrustreerd in de fout en krijgt direct rood. Met 10 man moest PSV door en was het Arnold Bruggink die voor PSV in de blessuretijd de bevrijdende 2-3 scoorde. Daarbij mocht PSV zeer blij zijn dat de concurrenten voor de derde plek Vitesse en Roda JC, die vooraf de laatste wedstrijd van het seizoen er beter voor stonden, de fout in gingen.
Het seizoen 1999-2000 was daar dan Erik Gerets als nieuwe trainer waar PSV naar verlangd had. Nilis keek uit naar de samenwerking, want Gerets was toch een icoon van het Belgische voetbal. Helaas verliep het anders want vanaf dag één botste het. Waar Nilis verwachtte een persoonlijk gesprek te krijgen met Gerets liet deze hem volledig links liggen. Er was tijdens de voorbereiding kritiek van Gerets op het duo Nilis- van Nistelrooij, hij vond dat ze te weinig lieten zien en niet hard genoeg trainde. Na een zomerstage was er dan een meeting op het kantoor van Gerets met de volledige staf erbij. Nilis werd door Gerets met de grond gelijkgemaakt. Hij zou in de ogen van Gerets tekortgeschoten zijn in zijn rol als aanvoerder. Nilis sprak zich toen uit tegen Gerets, "je bent een grote trainer, maar als mens ben je heel klein". Nilis zou als sportman toch zijn trainer in de media blijven steunen, ondanks dat de relatie met Gerets nooit meer goed kwam.
PSV speelde een sterk seizoen en had nieuwe spelers gehaald in de persoon van Mark van Bommel, Johann Vogel, Eric Addo, Daniel Voigt, Ivica Kralj en Mike Franks. Terug gehaald werden Jan Heintze en Wilfred Bouma. PSV wilde ondanks een mindere periode van Nilis zijn contract verlengen. In de winterstop gaf Gerets aan dat Nilis kon blijven maar wel Arnold Bruggink voor zich moest dulden en dat hij stand-in zou worden. Het grote Liverpool FC meldde zich in diezelfde winterstop, maar er werd aangegeven dat Nilis niet mocht vertrekken. Tegen voorzitter van Raaij zei Nilis respectvol, "Dank u wel voor het voorstel, maar de mijnheer naast u (Gerets) weet perfect dat ik hiermee niet akkoord kan gaan. Ik had het meer gewaardeerd van hem als hij rechtstreeks had gezegd dat ik weg moest". Nilis schudde hen de hand en was vertrokken. Nilis sprak zich later uit in zijn spraakmakende biografie genaamd 'De Waarheid’ , dat hij zonder Gerets zijn carrière bij PSV had beëindigd.
Het boterde niet met Gerets 'De Leeuw' als trainer en Nilis. Gerets kon het niet verdragen volgens Nilis dat spelers meer in de belangstelling stonden dan hij. Bij PSV was Nilis te groot voor Gerets en dat beeld wilde Gerets vernietigen zei Nilis. Hij ging verder, "Ik weet dat Gerets bij het gewone publiek in België nog altijd een god is, maar daar heb ik schijt aan. Voetballers die met hem gewerkt hebben weten hoe hij is. Als ik dan een boek schrijf en ik vertel de waarheid niet dan gaan die voetballers zeggen: 'Nilis is een hypocriet'.
Waar achter de schermen de sfeer niet goed was werd PSV met een straatlengte voorsprong landskampioen. Van Nistelrooij scoorde 29 doelpunten en Nilis trof 19 keer doel. Het zou Nilis zijn laatste seizoen bij PSV als voetballer zijn. Desondanks was aan het einde van het seizoen daar dan toch nog die contractaanbieding van PSV, maar Nilis weigerde deze. Het Belgische Racing Genk had aangeklopt bij Nilis, maar dat aanbod werd geweigerd. Nilis ging vertrekken bij PSV, waar hij fantastische prestaties had geleverd. Ook van uit België werd dit ingezien en gewaardeerd zelfs internationaal stond Nilis nu op de kaart. Nilis was voor zijn komst naar PSV de sterkhouder bij RSC Anderlecht, maar pas na zijn overstap naar Eindhoven kreeg hij de (internationale) erkenning die hij verdiende. Nilis zou in Nederland op handen gedragen worden en dat gaf hem vleugels. Hij sprak zich uit, "Wat ik bij Anderlecht gepresteerd heb was niet verkeerd, maar bij PSV ben ik als voetballer echt volwassen geworden. Door die cultuur van openheid moest ik uit mijn schulp kruipen".
De prijzenkast in Eindhoven voor Nilis bestond uiteindelijk uit:
Europees was er voor Nilis dan geen hoofdprijs bij PSV, maar wel schitterende doelpunten in Spanje tegen FC Barcelona en in Eindhoven tegen Bayern München. Nilis had een fantastische traptechniek en scoorde schitterende doelpunten de meest mooie goals uit alle hoeken zowel door voetballende acties als uit standaard situaties. Zelden had Nederland een voetballer gezien in de Eredivisie met zo'n prachtige trap en iemand die zó ontzettend goed kon voetballen. Wanneer Nilis dan vertrekt als grote publiekslieveling van de PSV-supporters zal hij een gemis zijn op de Nederlandse voetbalvelden. Voor altijd zou hij een icoon voor PSV zijn. Met deze prachtige bagage wilde Nilis nog één keer vlammen bij een nieuwe club en omgeving.
Zijn keuze werd de Premier League waar Nilis dan gaat voetballen voor het Engelse Aston Villa FC. Na wat stroeve onderhandelingen betreffende de premie van de arbeidsongeschiktheidsverzekering die uiteindelijk Aston Villa op zich nam tekende Nilis een 2-jarig contract. Na het Europees Kampioenschap van 2000, waar Nilis wisselspeler was en België in de groepsfase al strandde, meldde Nilis zich in Birmingham. Het begin is prachtig want tegen Chelsea FC scoort Nilis weerzinwekkend mooi zoals hij dat alleen kan met een volley in het dak van de goal. Het zou uiteindelijk zijn laatste en enige goal voor Nilis bij Aston Villa zijn. De derde wedstrijd voor Nilis is tegen Ipswich Town FC. In deze wedstrijd gaat het volledig fout voor Nilis. Wanneer Nilis naar de keeper Richard Wright van Ipswich Town rent komt hij hard in botsing. Nilis breekt zijn onderbeen en heeft een open botbreuk, het zou een zeer ernstige horrorblessure zijn. Nilis is zelfs even bewusteloos en wordt vervolgens met spoed geopereerd. De operatie verloopt goed, maar er komen toch complicaties betreffende de doorbloeding van het enkelgewricht. De voet is aan het afsterven en er volgt snel een nieuwe operatie waar even gevreesd wordt voor amputatie. Uiteindelijk gebeurt dat niet. Nilis zou een zwaar traject ondergaan om te herstellen in België en al vrij snel werd duidelijk dat de beenbreuk een abrupt einde van zijn voetbalcarrière betekende. In januari 2001 tekende Nilis zijn afkeuringspapieren en neemt afscheid van de Aston Villa FC supporters. Een voetballer met een fluwelen traptechniek en een prachtige carrière moet ineens totaal onverwacht stoppen met voetballen wat zijn leven altijd had beheerst.
Als Belgisch international verliep de carrière van Nilis niet direct over rechte gladde wegen. Met grote regelmaat was daar tumult en botsingen en wederom niet directe waardering voor de kwaliteiten van Nilis. Onder Bondscoach Guy Thijs moest Nilis het nieuws in het ochtendjournaal vernemen dat hij niet meeging naar het WK. In zijn biografie noemt Nilis Guy Thijs een lafaard. "Hoe moet je anders iemand noemen die jou altijd bij zijn selectie selecteert voor kwalificatiewedstrijden, maar die vervolgens niet eens de moeite neemt om een belletje te doen als hij mij niet selecteert voor het WK?". Thijs had gewoon nog een Waal nodig om het evenwicht te bewaren met het aantal Vlamingen in zijn selectie. In Nilis zijn plaats mocht Jean-François De Sart mee. Bij Bondscoach Paul van Himst waren er óók dubieuze momenten. Waar Nilis een assist gaf op Marc Degryse en goed zat in de wedstrijd tegen Marokko op het WK van 1994 wordt hij tot zijn frustratie gewisseld en was Nilis witheet. De wedstrijd tegen Nederland blijft hij op de bank en tegen Saoedi-Arabië was hij invaller.
In 1998 op het WK speelde België onder dan Bondscoach Georg Leekens uiterst verdedigend. Dit lag Nilis niet en in de 1e ronde was België al uitgeschakeld. Zwaar teleurgesteld besloot Nilis zijn interlandcarrière te beëindigen. Onder Bondscoach Robert Waseige liet Nilis zich overhalen om toch weer beschikbaar te zijn voor de Belgische nationale ploeg. Tijdens de voorbereiding op het landentoernooi EK 2000 is er een aanvaring met Waseige over de manier van trainen. Waseige was niet gediend van het commentaar van Nilis die daarop wil vertrekken uit het trainingskamp.
Medespelers overtuigen hem dan om toch bij de selectie van België te blijven. Nilis begint het toernooi als wisselspeler wat hij niet had verwacht. Uiteindelijk wordt België derde in hun poule en zijn dan direct uitgeschakeld. Deze domper was tevens een roemloos einde van Nilis zijn interlandcarrière. Totaal kwam hij tot 56 interlands waarin 10x scoorde.
Het niet voetballen valt Nilis zwaar en hij heeft het moeilijk om zijn weg te vinden na zijn carrière. Hij zal een gokverslaving krijgen wat een impact heeft op zijn privébestaan. Nilis herpakt zich en zal diverse functies in de voetballerij hebben zoals technisch directeur, spitsentrainer, scout en assistent-trainer. De verbinding met PSV zal er altijd blijven als voor altijd clubicoon met schitterende doelpunten en een formidabele traptechniek.
Eerder uitgebrachte verhalen in de rubriek '' Wat eens d'oude glorie zijn te vinden via https://www.supver-psv.nl/nl/nieuws/dossiers/oude-glorie.html.
Walter Kuijpers
Laatst bijgewerkt : 24 mrt 2021 - 12:48
Oude Glorie
Recent uitgebrachte verhalen in deze rubriek:
