Mateja Kežman werd geboren op 12 april 1979 in Belgrado, in het toenmalige Joegoslavië. Als tiener maakte hij in de jaren '90 de oorlog mee en de NAVO-bombardementen op de Servische hoofdstad. Die tijd maakte van Kežman een persoon die de Verenigde Staten, vanwege de rol die dat land in de oorlog vervulde, voor altijd geen mooi land vindt. Hij zal er daarom nooit op vakantie gaan. De avonden en nachten in de schuilkelder kan hij zich nog goed herinneren, zijn 20e verjaardag vierde hij zo zelfs in een schuilkelder onder de grond.
De vader van Mateja kwam uit Zemun, een buitenwijk van Belgrado. Daar is Mateja geboren en getogen. Zijn vader was meer dan 20 jaar keeper van FK Zemun. Wanneer de jonge Kežman 10 jaar oud was nam zijn vader hem mee naar het trainingscomplex. Zijn vader zei, "Kijk, dit is jouw trainer, dit is jouw veld". Zijn vader liet hem verder aan zijn lot over. Kežman moest zo op jonge leeftijd zijn eigen strijd vechten en dat maakte hem sterk. In zijn jeugd voetbalde Kežman in de periode 1986-1996 bij FK Zemun uit Belgrado. Kežman stond ook ook toen al veelal in de spits.
Op zijn 17e jaar verhuisd Kežman van Belgrado naar het platteland en gaat daar op een lager niveau voetballen. Dat was een hard begin voor de jonge Kežman. Hij vertelt: "Ik ging uit huis en liet alles achter om mijn droom na te jagen". Een voordeel was wel dat zijn coach bij Radnički Pirot ook uit Zemun kwam. Pirot was een klein stadje en zo werd Kežman snel herkend en kreeg hij voor het eerst te maken met een soort "bekendheid" te zijn. Met Radnički Pirot kwam Kežman uit in de 2e divisie en had een goed seizoen en met Pristina was er een nek-aan-nek strijd om promotie. Het was uiteindelijk een goede ervaring om op te doen zo jong al. Vervolgens komt Kežman dan uit voor de relatief kleine clubs FK Loznica en Sartid Smederevo.
Rode Ster Belgrado toonde interesse en zocht contract met de vader van Mateja. Dragan Dzajic, clublegende van Rode Ster was er toen de voorzitter, en hoopte op een overgang. Ook in deze tijd kwam er een contact met Partizan Belgrado. Kežman zei tegen zijn vader: "doe wat je moet doen, maar ik wil absoluut voor Partizan gaan voetballen."
Kežman vertelt: "ik denk dat ik door die omweg bij kleinere clubs in lagere divisies als jeugd speler sterker arriveerde bij Partizan Belgrado".
In 1998 is er dan een overstap naar Partizan Belgrado, de club had net één van de slechtste jaren in de clubhistorie achter de rug. Er was dik verloren in de Champions League-kwalificaties en liet oudere spelers vertrekken. Met Sasa Ilic, Djordje Tomic en Kežman was er voor Partizan een begin van een nieuwe lichting. De trainer Ljubisa Tumbakovic, besloot de jongeren een kans te geven en had nog maar een paar ervaren spelers over. Deze paar oudere gasten leerden de jongeren veel over het voetbal, maar ook over het leven. Dit alles bracht een chemie in het vernieuwde elftal van Partizan. De nieuwe generatie pakte het goed op aldus Kežman. Newcastle United werd verslagen in de Cup Winners Cup en daarna moest er gespeeld worden tegen het sterke Lazio Roma van dan Nedved, Mihaljovic, Vieri, Mancini en Stankovic. Uit werd het 0-0 en in de thuiswedstrijd werd het 2-3, de ervaring van de Italianen gaf de doorslag.
In de competitie begon de club goed, alleen voor Kežman was het niet makkelijk omdat hij weinig speelde. Hij had Nenad Bjekovic jr. en Goran Obradovic voor zich in de voorhoede. Wanneer Bjekovic jr. dan geblesseerd raakt krijgt Kežman zijn kansen. Tegen Radnički begint hij in de basis en scoort meteen twee keer.
De wedstrijd er na is dan de derby tegen Rode Ster. Kežman vertelt: "5 doelpunten in 5 wedstrijden tegen Rode Ster. Niet verkeerd, het begon in de eerste derby. Die wedstrijd heeft min of meer mijn carrière in de juiste richting gebracht". Voor de wedstrijd kreeg Kežman te horen dat hij niet in de basis zou starten en dat kwam hard aan, mede door dat hij in de vorige wedstrijd 2x had gescoord. Zijn vader zei in een lang gesprek dat dit er allemaal bij hoorde in een proces om profvoetballer te worden en dat hij zijn kansen echt wel zou krijgen. In de wedstrijd tegen Rode Ster mocht Kežman dan in de 75e minuut in vallen. In de laatste minuut was daar van hem dan dé 2-1 de winnende treffer. Alles kwam samen zei Kežman, je zou kunnen zeggen dat het Gods wil was, daarna werd alles makelijker door dit leerproces. In 5 wedstrijden tegen Rode Ster waren er 5 doelpunten van Kežman en zo werd hij een beetje de aartsvijand van Rode Ster, zei Kežman lachend. Kežman brak in het seizoen 1999-2000 echt door bij Partizan Belgrado, waar hij in 38 wedstrijden maar liefst 28x scoorde en zo in de belangstelling kwam van andere clubs waaronder Spartak Moskou en PSV. Wanneer Kežman naar het buitenland vertrekt heeft hij een eerste landstitel behaald.
Nederland maakte via een rode kaart op Euro 2000 kennis met Mateja Kežman. "Na dat toernooi tekende ik als onbekende spits van het kleine Partizan Belgrado bij PSV. Ze wisten in Nederland alleen dat ik op Euro 2000 na 37 seconden na een invalbeurt een rode kaart had gekregen". PSV legt in de zomer van 2000 omgerekend 14 miljoen euro neer bij Partizan Belgrado voor de Serviër Mateja Kežman, die daarmee destijds de duurste speler ooit wordt uit de clubhistorie van PSV. Voor Kežman was PSV de club van de spitsen Romario, Ronaldo, Nilis en van Nistelrooij en hij moest in hun voetsporen treden. Hij werd gehaald als opvolger van diezelfde van Nistelrooij. Iedereen verwachtte dat hij het meteen heel goed zou doen, maar dat was moeilijk voor een 21 jarige in een volledig nieuwe omgeving en andere medespelers. Hij moest wennen aan Nederland, aan de cultuur en de mentaliteit.
Voor Kežman was er niet direct het idee van wat hij moest verwachten. Wel had hij de indruk dat iedereen het had over zijn transferbedrag. De start was zwaar want zonder visum kon je toen nog niet van en naar Servië reizen. Zijn vader kreeg nauwelijks een visum en zijn vriendin en broer konden helemaal niet komen, zo stond Kežman er alleen voor. Verder had hij in het begin bij PSV het idee dat zijn ploeggenoten slecht over hem praatten, achter zijn rug over zijn hoge transfersom.
Kežman vertelde dat hij in het begin werd getest door zijn ploeggenoten in de kleedkamer, zijn veters waren uit zijn schoenen gehaald. Iedereen was aan het lachen of keek naar beneden. Toen pakte Kežman de schoenen en gooide ze naar de materiaalman en riep je hebt 60 seconden om dit op te lossen of ik kom niet trainen. Bij de medespelers dwong hij zo respect af en liet hij zien dat hij voor zichzelf op kwam. Wanneer hij ook nog begon te scoren was het Kežman waar iedereen ineens ontzag voor had. Verder vertelt Kežman hier op latere leeftijd over, "Ik leerde ook nog kritiek te accepteren. Ik weet nog dat Ronald Waterreus vaak naar mij schreeuwde. Ik dacht: heeft hij nou een hekel aan mij? Maar hij deed dat naar iedereen. In Servië heb je gelijk vechtpartijen als je zo naar elkaar schreeuwt. Ook mijn manier van juichen, met mijn duimen naar mijn naam, vonden mensen in Servië alleen maar mooi. In Nederland niet begreep ik. Trainer Guus Hiddink vroeg mij of ik daarmee wilde stoppen. Hij zei dat mensen in Nederland dat arrogant vonden. Ik was jong en leerde mezelf kennen. Nu ben ik ouder en denk: waarom moest ik zo juichen, of reageerde ik zo op het publiek of kritiek? Ik ben nu veel relaxter".
Na enkele maanden bij PSV is er in september 2000 de thuiswedstrijd in de Champions League tegen Manchester United. Deze wedstrijd is voor Kežman zijn absolute doorbraak bij PSV en voor zichzelf zou hij zeggen, 'dé doorbraak in de wereld.' Kežman scoorde in Eindhoven schitterend tegen Manchester United in de Champions League. Hij vertelde, "die goal was, samen met die ene goal tegen Rode Ster de belangrijkste in mijn carrière. De eerste zorgde voor mijn doorbraak in Servië, die tweede voor mijn doorbraak in de wereld." Kežman scoorde in deze wedstrijd, gaf een assist en er zou onterecht een doelpunt van hem wegens vermeend buitenspel worden afgekeurd. Kežman zei, "na deze wedstrijd werd iedereen ineens positief over me en toen veranderde alles. Het fantastische doelpunt werkte bevrijdend, de druk van de hoge transfersom, er viel een last van mijn schouders". Bekijk hier een compilatie met de 10 mooiste goals van Kežman in Eindhovense dienst.
Vanaf dat moment werd in het Philips Stadion vaak voor de veel scorende Kežman de Batman-song gedraaid, na iedere goal van Kežman klonk de tune van Batman. Toen Arjen Robben van FC Groningen naar PSV kwam kregen Kežman en Robben de bijnamen Batman en Robin.
Kežman was heel populair geworden bij PSV, maar buiten Eindhoven vaak het mikpunt van spreekkoren. Kežman vertelde hierover: "fans van andere clubs zochten mij omdat ik vaak scoorde, denk ik. Misschien ook door mijn manier van juichen. Ik kreeg de spreekkoren wel mee, maar was wel wat gewend van wedstrijden met Partizan Belgrado tegen Rode Ster Belgrado. Daar ging het er nog iets feller aan toe. Ik heb weleens moeten rennen voor mijn leven. In Nederland viel het reuze mee. Ik kon ook wel genieten van die vijandigheid in Rotterdam of Amsterdam. Dan was ik op mijn best."
Kežman zijn populariteit in Eindhoven is naast zijn vele doelpunten onder meer te danken aan zijn stijl, hij spreekt zich uit, "Ik denk dat het vooral mijn stijl van voetballen was. Elke wedstrijd vocht ik met heel mijn hart voor de club. Als je zo speelt zien de supporters je al snel als een echte clubman".
De spits brengt in Eindhoven voor zijn hoge transfersom veel rendement en een hoog scoringspercentage. In 122 eredivisiewedstrijden komt Kežman tot 105 doelpunten en vele assists en wordt hij in 4 jaar tijd 3x topscorer van de Eredivisie met 24, 35 en 31 doelpunten. Zo wordt hij één van de beste aangekochte spitsen aller tijden voor PSV. Vanaf de eerste dag in Nederland zei Kežman dat hij topscorer van de Eredivisie zou worden. Met veel vertrouwen in zichzelf maakte Kežman dit volledig waar. Met PSV verovert hij 2x de landstitel en 3x de Johan Cruijff Schaal. Tussen 2000 en 2004 is Kežman een ware doelpuntenmachine voor PSV in de Eredivisie. Hij wordt uitgeroepen tot de beste speler in 2003 van de Eredivisie en wint de Zilveren Schoen (Tweede plaats in het Europese topscorerklassement met 35 doelpunten). Dit waren de absolute hoogtepunten van Kežman bij PSV.
Kežman vertelt: "dat het in de Champions League mis ging thuis tegen RSC Anderlecht en uit bij Galatasaray. Dat was echt dramatisch. Verder natuurlijk de uitschakeling in de kwartfinale tegen Feyenoord in de UEFA Cup. We waren één minuut van een plaats in de halve finale verwijderd".
Persoonlijk was natuurlijk de ontvoeringszaak een dieptepunt. De politie kreeg er lucht van dat criminelen uit het voormalige Joegoslavië van plan waren Kežman te ontvoeren. Vervolgens was het dan de bedoeling om losgeld te eisen. Politie en justitie namen de zaak meteen hoog op. Kežman kreeg vanaf dat moment permanente bewaking. Een dag later werd een 59-jarige Arnhemmer net als Kežman van Servische afkomst aangehouden. Deze persoon blijkt contacten te onderhouden met het (Joegoslavische) criminele circuit.
"Desondanks staan deze dingen in de schaduw van al het moois wat ik in Nederland bij heb beleefd en bereikt", zei Kežman.
Wanneer gevraagd wordt over zijn prestaties Europees bij PSV zegt Kežman, "PSV verwachtte ook doelpunten in de Champions League van mij, maar dat heb ik niet waar kunnen maken. Dat was mijn pech, dus ook voor mijn medespelers. Uiteindelijk denk ik dat het een afspiegeling was van kwaliteiten van het elftal, de realiteit dus, erg jammer".
Wanneer er kritiek komt omdat Kežman Europees minder liet zien bij PSV zegt hij; "dat vond ik irritant, omdat er aanwijsbare redenen voor waren. Als je bij een club zoals PSV speelt Europees dan krijg je tegen grote tegenstanders soms maar één kans in zo'n wedstrijd".
Bij PSV voetbalde Kežman onder de trainers Erik Gerets en Guus Hiddink. "Aan Hiddink heb ik meer positieve herinneringen, maar toch ben ik erg blij dat Gerets mijn eerste coach in het buitenland was. Van hem heb ik geleerd hoe je profvoetbal moet beleven. Hij was zelf een topspeler geweest en kon goed overbrengen wat je daar allemaal voor moest doen".
Wel heeft Hiddink altijd en duidelijker achter mij gestaan dan Gerets aldus Kežman. Ook als ik slecht speelde wist Hiddink me op positieve punten te wijzen. Nadat ik ooit onder Gerets een strafschop had gemist zei Gerets, "Voor jou een ander", er was geen discussie mogelijk. Dat was voor mij onacceptabel, Gerets begreep niet dat penalty’s belangrijk zijn voor een spits, ze geven vertrouwen als het even tegenzit. Als een coach dan zegt dat ik ze niet meer mag nemen dan had dat grote gevolgen voor mijn zelfvertrouwen. Nadat ik onder Hiddink een keer een penalty miste, vertelde hij me dat de volgende gewoon voor mij zou zijn. Dan voelt een spits zoals ik zich lekker. Hiddink beseft beter hoe belangrijk vertrouwen voor voetballers is, dit komt denk ik door zijn achtergrond. Hij heeft gewerkt bij onder andere Real Madrid, Valencia, Betis Sevilla het Nederlands elftal en Zuid-Korea.
"Gerets was de eerste coach met wie ik een soort ruzie had. Ik ben een speler die het niet nodig heeft om uren met een coach over van alles te praten, Gerets juist wel. Hij wilde altijd met een paar spelers van alles bespreken, ook buiten het voetbal om. Misschien met mij ook wel, maar ik sta daar niet voor open. Gerets dacht zo misschien dat ik het niet in hem zag zitten, maar zo was het niet. Ik ben prof en wil puur over voetbal praten en geen andere zaken. Met Hiddink werkte het ook zo en dat was prima".
Kežman zegt: "Gerets is later een groot mens gebleken, nadat hij was vertrokken bij PSV heeft hij nog contact met me opgenomen. Hij complimenteerde me met mijn spel en vertelde dat hij fouten heeft gemaakt. Daar heb ik veel waardering voor".
"Ik zal met PSV voor altijd een speciale band houden. De supporters en de mensen van de club hebben altijd vertrouwen in mij gehad. Ook wanneer ik het moeilijk had. Nu ik dicht bij een vertrek ben besef ik pas hoe belangrijk PSV voor mij is geworden. Partizan is écht mijn club, maar daar heb ik uiteindelijk maar 2 jaar gespeeld. Bij PSV 4 jaar dus iedereen zal begrijpen dat het een zware beslissing is. De periode tussen je 21e en 25e is erg belangrijk in je leven, dan onderga je als mens grote veranderingen en ik was in die fase in Nederland. Daarom is Eindhoven mijn tweede thuis geworden". Bij PSV heeft Kežman met zijn prestaties bijna maximaal gepresteerd. Hij zegt: "ik kan niet meer beter, dat de mensen begrip voor me hebben merk ik door het respect dat ze me geven. Ik heb nu een goede reputatie in Nederland en daar ben ik blij om."
Wanneer Kežman in zijn laatste seizoen bij PSV wederom de grens van 30 doelpunten wist te overschrijden had Chelsea genoeg gezien. De Engelse club kocht de Servische sluipschutter van PSV, waar ook nog belangstelling voor Kežman was geweest van Birmingham City FC, Fullham FC en Liverpool FC. Het steenrijke Chelsea, destijds net overgenomen door Roman Abramovich, betaalde een kleine 10 miljoen euro aan PSV voor de Serviër ingaande het seizoen 2004-2005. "We zijn heel blij dat we er uit zijn met PSV over Mateja, hij is één van de beste aanvallers in Europa en hij zal dus een belangrijke aanwinst zijn voor onze selectie", zei Chelsea directeur Peter Kenyon.
In Engeland nam Kežman het rugnummer 9 over van Jimmy Floyd Hasselbaink die was vertrokken naar Middlesbrough. Bij Chelsea wordt Kežman direct herenigd met zijn PSV-maatje Arjen Robben die óók dezelfde stap had gemaakt. Met Robben had Kežman een klik en was onder de indruk van zijn gedrevenheid. Na 2 seizoenen bij PSV voor Robben trokken ze samen bij Chelsea veel met elkaar op. Kežman wist dat Robben zou uitgroeien naar de absolute wereldtop.
"Het is tijd voor iets anders, voor een andere cultuur en competitie, nieuwe stadions en andere tegenstanders, ik ben klaar voor een volgende grotere stap, zei Kežman." In mijn ogen is de premier Premier League de mooiste en spannendste competitie. Bang voor hevige concurrentie is Kežman niet: "ik weet wat trainer Mourinho wil, verduidelijkt Kezza, ik heb enkele keren met hem gesproken en weet wat mijn positie dadelijk is bij Chelsea en de situatie is fantastisch". Het hele project wat Chelsea aanbood was interessant voor Kežman. Wanneer Kežman een meeting heeft met Roman Abramovich en José Mourinho waarin ze alles vertelden over hun plannen met de club dan kan je géén nee zeggen tegen zo'n aanbod.
Ondanks het nummer-9 op zijn rug kon Kežman toch nooit echt potten breken op Stamford Bridge. Eén van de redenen hiervan was de alsnog gekomen Didier Drogba vlak voor het einde van de transferperiode. Het zat eerst niet in de planning, maar ze konden hem toch verleiden om bij Chelsea te tekenen. De spits was gehaald van Olympique Marseille en aarde prima in het fysieke Engelse voetbal. Hij was van absolute wereldklasse en Kežman zei dat hij gewoon geen kans tegen hem had. Wanneer dan trainer Mourinho ook nog aangaf met één spits te gaan spelen wist Kežman dat zijn kansen zeer beperkt waren. Mourinho deed toch zijn best om Kežman te behouden want hij had toch onder andere twee keer doelpunten gemaakt tegen Norwich City, een goede wedstrijd tegen FC Barcelona gespeeld in de Champions League en al met al een paar goals gescoord.
In de finale van League Cup 2005 won Chelsea van Liverpool FC met 2-3. In de verlenging werd de winnende treffer gescoord door Mateja Kežman. Ook werd door Chelsea de Premier League gewonnen het seizoen 2004-2005. Het was een hard en moeilijk seizoen voor de Serviër bij Chelsea met veel ups en downs. Mourinho zei dat Kežman zich goed had aangepast aan het Engelse voetbal en het volgende seizoen beter zou zijn. Kežman was koppig en wilde weg. Zodoende was er al na één seizoen een vertrek bij The Blues.
Achteraf gezien zou je kunnen zeggen dat het een verkeerde keuze was. Ik had nog een jaar bij PSV kunnen blijven, waar mijn contract nog een jaar doorliep. Trainer Hiddink had daar een geweldig team samengesteld, dat bijna de finale van de Champions League haalde. Ik had na 5 jaar ook een Nederlands paspoort kunnen krijgen, wat me nog meer deuren had kunnen openen. Het punt was uiteindelijk als je van Chelsea een 5-jarig contract krijgt aangeboden met een onwerkelijk vorstelijk salaris dan wordt het niet makkelijk omdat te weigeren.
Wanneer er contact kwam van het Spaanse Atletico Madrid was de keuze snel gemaakt en kwam er een overstap. De stad Madrid trok Kežman meer dan het regenachtige Engeland. Verder kwam hij in een goed team terecht, de club bood een mooi perspectief en een goed contract en zo leek het een goede keuze. Wederom was er een hard en onrustig seizoen bij Atletico. Er was een nieuwe Argentijnse hoofdtrainer Carlos Bianchi. Een legende van Boca Juniors en Velex, hij was voor het eerst trainer in Europa. Na 4 maanden nam hij ontslag wanneer Atletico 5 plekken boven de hekkensluiter stond. Hierna kwam José Murcia en was er dan toch nog een plek in de subtop. Kežman scoorde een kleine 10 goals en speelde voorin met Fernando Torres en had het prima naar zijn zin.
Dan komt er een Mexicaanse trainer, Javier Aguirre die overkwam van Osasuna. In de voorbereiding ging het goed. Een week voor aanvang van de nieuwe competitie wordt Kežman geroepen om bij de directeur van de club langs te gaan. Er werd verteld dat een delegatie van Fenerbahçe op bezoek was en een gesprek met Kežman wilde. Kežman gaf aan helemaal niet te willen vertrekken uit Madrid. Atletico Madrid bleek geld nodig te hebben en deden er alles aan om Kežman in gesprek te krijgen met de delegatie van Fenerbahçe. Kežman stemde toe voor een gesprek maar zei vooraf absoluut niet te willen vertrekken. De grote baas Miguel Angel Gil vertelde Kežman persoonlijk dat ze veel geld voor hem hadden betaald en dat ze met een transfer naar Fenerbahçe winst konden maken. Er werd immense druk op Kežman gelegd. Tijdens het gesprek stelde Kežman en zijn zaakwaarnemer een belachelijk hoog salaris voor en dat vonden ze natuurlijk veel te hoog. Een dag later kwam Fenerbahçe er op terug en kwamen aardig in de buurt van de eisen van Kežman. Met een ongelooflijk bod gebeurde het dat weer een dag later Kežman speler van Fenerbahçe was.
Kežman kijkt terug op zijn periode bij Fenerbahçe als twee goede jaren. Hij vertelt: "ik had vooraf een hoop vooroordelen over Turkije. Sommige hadden te maken met het geloof, sommige met het voetbal daar. Daarentegen geheel positief heb ik bij Fenerbahçe veel liefde gekregen van de supporters, misschien wel meer dan ik ooit had ervaren daarvoor. Turkse supporters zijn voetbal gestoord, ik kan er niks anders over zeggen. In Turkije staat voetbal op de eerste plek, daarna heb je een tijdje niks, dan misschien politiek of zo. Niemand geeft een fuck om andere sporten. Het gaat alleen maar om voetbal, de beleving in Turkije is enorm intens bij alle supporters". Voor Kežman leverde zijn periode bij Fenerbahçe een landstitel op seizoen 2006-2007 en de Turkse supercup 2007-2008.
Wanneer de 29-jarige Kežman bij Paris Saint-Germain tekent dan is dat zijn 10e club. PSG zou bereid zijn om ongeveer 5 miljoen euro te spenderen voor de overname van Kežman van Fenerbahçe. In Parijs speelde Kežman 35 wedstrijden in de Ligue 1 en scoorde daarin 6 doelpunten. In de Europa League was hij 3x trefzeker. PSG benutte in 2009 de optie om het contract van Kežman tot medio 2011 te verlengen. Kežman gaf aan dat PSG zijn carrière letterlijk had vermoord. Trainer Paul Le Guen had een andere spits gewild en daar kwam Kežman snel achter. De voorzitter en Claude Makelede wilde mij er was achter de schermen een enorme machtsstrijd bij PSG en Kežman was er de dupe van. Met trainer Le Guen kon Kežman niet goed overweg, hij zette me op de bank, liet me dan weer opeens spelen, dan scoorde ik en zette hij me wéér op de bank. Ik streed tegen hem met alles wat ik had, maar vertrok op huurbasis naar Zenit Sint-Petersburg. Ik wilde echt dat het zou werken, maar trainer Le Guen kostte me jaren van mijn carrière. Toen Le Guen uiteindelijk werd ontslagen, was ik al kapot, ik had geen ritme meer, een dreun in mijn carrière. De verhuurperiode naar FK Zenit Sint-Petersburg gaf eigenlijk al aan dat een vertrek bij PSG aanstaande zou zijn.
Aan de Russische club Zenit Sint-Petersburg wordt Kežman verhuurt door Paris Saint-Germain mede omdat zijn salaris zwaar drukte op de begroting van de Parijse club. Kežman had het 3e grootste salaris bij Paris Saint-Germain. De Russische club huurt de Serviër voor één seizoen met een optie tot koop, maar na een half jaar was er een vertrek uit Rusland. In 10 wedstrijden kwam Kežman slechts 2x tot scoren en Zenit maakte geen gebruik van de optie tot koop.
Wanneer Kežman terug keert in Parijs na een half jaar verhuur bij Zenit Sint-Petersburg in Rusland, dan wordt in onderling overleg later zijn contract in november 2010 ontbonden. Kežman had nog een contract tot juni 2011.
Kežman was van plan om te stoppen met zijn voetbalcarrière, hij was inmiddels 32 jaar oud, uit vorm en het was eigenlijk onmogelijk om terug naar de Europese top te gaan. Er waren wel wat aanbiedingen uit Frankrijk en Spanje, maar dan komt uit het niets een aanbieding uit Hongkong, daar ging Kežman op in. In Hongkong kwam de dan 32-jarige Kežman uit voor South China AA. Het niveau in Hongkong was niet hoog, maar het geld was gewoon goed en een keer een apart avontuur was ook een uitdaging. Het leverde als gewonnen prijs de League Cup van Hongkong in 2011 op. Hongkong was een mooie plek om te leven aldus Kežman. ‘’Echt een aanrader voor mensen om er eens heen te gaan’’.
In augustus 2011 als Kežman naar Wit-Rusland gaat om te gaan voetballen bij FK BATE Borisov vertelt hij: "het land Wit-Rusland was erg mysterieus, een vergelijking met de tijd dat Miloševic het voor het zeggen had in Servië in de jaren 90". De club FK BATE Borisov werd daarentegen wel goed aangestuurd. Er kwam contact met de club omdat twee weken voor het begin van de Champions League hun spits geblesseerd raakte. Zo kon ik nog in stijl afsluiten in de Champions League tegen FC Viktoria Pilsen, FC Barcelona en AC Milan. Met Bate Borisov wist Kežman de Vysjejsjaja Liga (de hoogste voetbalcompetitie in Wit-Rusland) te winnen dus al met al mag je spreken van een mooi avontuur.
In januari 2012 was er nog een terugkeer bij South China AA voor 2 wedstrijden om de Asian Challenge cup. 26 januari 2012 is er dan tegen Guangzhou R&F zijn laatste wedstrijd en meteen het einde van zijn voetbalcarrière.
Net als veel andere voetballers is Kežman erg gelovig. Zijn tatoeage op zijn rechterschouder illustreert zijn passie voor religie. "Ik geloof echt dat God er is om liefdevol over de aarde te heersen. De godsdienst gaf mij troost in het begin van mijn voetbalcarrière, de druk op prestaties voelde als een zware last. Mijn zonen heb ik vernoemd naar Bijbelse heiligen".
Bij de afscheidswedstrijd van Mark van Bommel in 2013 in het Philips stadion was er een geweldig weerzien met oud-teamgenoten van Kežman. Johann Vogel, Ronald Waterreus, André Ooijer, Jan Vennegoor of Hesselink en Arnold Bruggink waren onder andere van de partij. Met Arnold was er een goed contact met Kežman, hij heeft hem geholpen te settelen in het begin bij PSV. Kežman is blij dat hij nooit tegen PSV heeft gespeeld. "Ik heb een goede indruk bij PSV achtergelaten en dan zou je juist als je tegen PSV speelt domme dingen doen. Als je op het veld de controle verliest is dit jammer, want de goede indruk van de mooie jaren bij PSV gaat dan weg". Kežman kon ten tijde van Erwin Koeman als trainer van Feyenoord terugkomen in de Eredivisie, dit was geen optie voor de Serviër, hij vond dat hij het niet kon maken naar PSV en de Eindhovense supporters. Hij vond dit respectloos en ik ben niet het type dat zoiets flikt. Ook een terugkeer naar Partizan of PSV waren nooit aan de orde. Kežman benoemde het zo: "ik kwam, won en ging weg, dus waarom zou ik er teruggaan en mijn eigen nalatenschap verpesten? Ik heb dat nooit overwogen, omdat ik niet van comebacks hou".
Kezza was een pure afmaker en na onder meer te hebben gevoetbald bij Chelsea, Atletico Madrid, Fenerbahçe, Paris Saint-Germain, Zenit Sint-Petersburg, FK BATE Borisov en South China AA bleek achteraf dat hij nergens beter dan in Eindhoven zijn "torinstinct" uitvoerde met vele doelpunten. Kežman kijkt dankbaar terug op een fantastische tijd bij PSV, en hoort in de geschiedenis absoluut tot één van de beste aanvallers van PSV altijd.
Kežman beheert twee mondiale records waarvan één dubieuze. Het record van de snelste rode kaart op een EK was tijdens Euro 2000 in de wedstrijd Joegoslavië-Noorwegen. Als Kežman als wisselspeler invalt krijgt hij na 37 seconden al de rode kaart voor een onbesuisde tackle. Met het worden van landskampioen in 5 landen, Joegoslavië, Nederland, Engeland, Turkije en Wit-Rusland heeft Kežman óók een record. Dit record is er wel eentje om trots op te mogen zijn.
Mateja Kežman werd na zijn spelerscarriére voetbalmakelaar. In oktober 2018 komt hij in het nieuws als Dejan Veljković die werkt voor zijn makelaarskantoor, werd gearresteerd door de Belgische justitie. Dit in het kader van "Operatie Propere Handen". Een grootschalig onderzoek dat wordt gevoerd door het federaal parket naar witwaspraktijken, omkoping en matchfixing in het Belgische Voetbal. Kežman wordt vrijgelaten onder voorwaarden.
Eerder uitgebrachte verhalen in de rubriek '' Wat eens d'oude glorie zijn te vinden via https://www.supver-psv.nl/nl/nieuws/dossiers/oude-glorie.html.
Walter Kuijpers
Laatst bijgewerkt : 7 apr 2021 - 11:16
