Rob Landsbergen werd geboren op 25 februari 1960 in Zuid-Rhodesië, het huidige Zimbabwe. Toen de nu boomlange Landsbergen (197 cm) werd geboren stond er allerminst in de sterren geschreven dat hij voorbestemd was om profvoetballer te worden. Vooral als voetballer zou hij later uitgroeien tot een spits, verder een goede kopper met tactisch inzicht en daarnaast mentaal ijzersterk. Hij was een echte stormram die zelfs óók nog enige tijd als voorstopper zou voetballen. De eerste 10 levensjaren zou Landsbergen totaal niks met voetbal te maken hebben. Zijn vader werkte bij het Afrikaanse equivalent van de NS. In 1970 vluchtte het gezin door het oprukkende Mugabe-regime, vanwege het gevaar in Zuid-Rhodesië naar Nederland. Na enkele omzwervingen belandde Landsbergen dan in Voorburg, hier komt hij voor het eerst in aanraking met voetbal.
Vervolgens is er een verhuizing naar Helmond, zijn vader kreeg een baan bij de Edah. Landsbergen komt te wonen in de Loenastraat Helmond Noord, een echte volkswijk. Voor Landsbergen is er dan zijn eerste officiële lidmaatschap bij een voetbalclub namelijk Helmond-Noord later bekend als Oranje Zwart. Hierna speelt hij voor MULO in Helmond. Zijn moeder volgde zijn carrière op de voet waar zijn vader niet kon aarden in Nederland, die wilde terug naar Afrika. Met zijn lengte van bijna 2 meter, kopkracht en een kiezelhard schot maakte hij veel doelpunten bij de amateurs.
Landsbergen kwam bij MULO in beeld bij PSV wanneer hij in zijn jonge jaren scoorde tegen het jeugdelftal van PSV. Of zoals hij zelf zegt, "Als we tegen PSV speelden scoorde ik steeds." Zo verkaste hij op 18-jarige leeftijd in 1978 richting Eindhoven naar PSV. De supporters van PSV waren in het begin van zijn loopbaan sceptisch. De lange slungelige onorthodoxe spits, met schoenen maatje vliegdekschip, is nooit een sierlijke voetballer geweest. "In het begin werd ik bij PSV zelfs uitgefloten, maar al snel kreeg ik het publiek mee. Dat had denk ik vooral te maken met dat ik altijd alles met volle inzet gaf." Hij werd zelfs een publiekslieveling bij PSV, een ode aan een karakterjongen. Bij PSV zou Landsbergen regelmatig scoren, hij werd veelal ingezet in de rol van pinchhitter voor de Eindhovense club. Landsbergen fungeerde vaak als breekijzer en maakte altijd oorlog binnen de 16 meter.
Uiteindelijk zou Landsbergen 6 seizoenen bij PSV verblijven (seizoen 1978-1979 t/m seizoen 1983-1984). Tussendoor is er het seizoen 1980-1981 een verhuur aan het Tilburgse Willem ll, de periode juli 1980 t/m februari 1981. Bij Willem ll voetbalt Landsbergen óók in de Eredivisie dan onder trainer Bert Jacobs. Bij PSV was Landsbergen een prima kracht, de Eindhovense club roemde hem om zijn tomeloze inzet en voorbeeldige gedrag. Landsbergen noemde het zelf, "Ik zeurde nooit en gaf altijd alles, niet mauwen en miepen." Het bescheiden karakter van Landsbergen zat hem daarentegen ook weleens in de weg, als hij op de reservebank plaats moest nemen zei hij daar nooit iets van. Wanneer de spits dan als verdediger moest gaan voetballen vond hij dat óók prima. Zo zou hij enige tijd zelfs dan Oranje-international Ernie Brandts uit de basis van PSV houden. Zo was Landsbergen een ideale speler voor de trainer van PSV. Bij PSV voetbalt Landsbergen onder de trainers Kees Rijvers, Thijs Libregts en Jan Reker. In de periode bij PSV zouden de club en Landsbergen geen prijzen veroveren.
In januari 1984 is er een transfer naar Korea. Tijdens een toernooi in Korea maakt Landsbergen veel indruk. Via Jung-Moo Huh, oud-speler van PSV werden de contacten gelegd. "Ik kon direct een contract tekenen, maar besloot toch maar even te overleggen met het thuisfront", blikt de oud-spits terug. Zijn toenmalige partner Desiree stond niet direct te springen om helemaal naar de andere kant van de wereld te verhuizen. Toch nam het jonge echtpaar de gok. Zo was Landsbergen opeens een trotse speler van Hyundai Horangi, uitkomende in de Korean Super League.
Bij zijn afscheid van PSV en vertrek uit Nederland kreeg Landsbergen een afscheidsbrief van trainer Jan Reker. Daarin stond geschreven: 'Als iedereen was zoals jij dan zou de voetballerij heel anders zijn.' Trots heeft Landsbergen deze brief altijd bewaard, zoals hij zoveel uit zijn tijd als voetballer heeft bewaard. Spijt van zijn avontuur in Zuid-Korea heeft hij nooit gehad. "Het was een prachtige tijd. Ik heb daar uiteindelijk 2 jaar gevoetbald. Ik wilde zelf wel langer blijven, maar mijn toenmalige partner Desiree wilde dat niet."
Het was voor de gevoelsmens Landsbergen af en toe wel een flinke cultuurschok. Het was niet ongewoon dat de spelers na een verliespartij klappen kregen van de trainers. "Dat was daar in die tijd blijkbaar normaal. Ik zei daar natuurlijk wel wat van. Jung-Moo Huh zei dan: this is Korean-style, no Landsbergen-style." Niemand haalde het in zijn hoofd om Landsbergen ook maar met één vinger aan te raken. Landsbergen groeide uit tot een absolute sensatie in het Aziatische land. Hij was de eerste Nederlandse speler die in Zuid-Korea voetbalde en werd in zijn eerste seizoen daar direct uitgeroepen tot de één na beste speler van het seizoen. Toen hij later als trainer van PSV/av op trainingskamp in Turkije was, werd hij herkend door een Koreaan. Al snel stond er vanaf het hotel tot aan het veld een lange rij Koreanen, keurig in rijtjes van 2 te wachten om een glimp op te vangen van hun held van weleer.
Bij terugkomst in Nederland gaat Landsbergen voetballen in de Eerste Divisie. Vanaf januari 1986 is er een half seizoen voor Landsbergen bij Helmond Sport, gevolgd door 2 seizoenen bij NAC Breda daarna wederom 2 seizoenen voor Helmond Sport. Bij Helmond Sport voetbalt Landsbergen zijn 1e periode onder trainer Jan Brouwer. Bij NAC Breda voetbalt Landsbergen onder trainer Hans Verèl. De 2e periode bij Helmond Sport zijn dan Theo Laseroms, Dick Buitelaar en Frans Körver zijn trainer.
Na zijn tweede periode bij Helmond Sport voetbalt Landsbergen nog voor de amateurs van DBS Eindhoven seizoen 1990-1991 en 1991-1992. Landsbergen sluit zijn voetbalcarrière af bij de amateurs van SV Panningen waar hij 1 seizoen voor uitkomt (1992-1993).
Na het beëindigen van zijn voetbalcarrière werd Landsbergen postbode. Hij bracht post rond op het industrieterrein in Helmond. Een collega van hem bij de post was enige tijd Berry van Aerle, ook iemand met een PSV-verleden. Liefst 23 jaar werkt hij bij de post. Daar leerde hij ook zijn huidige vriendin Maja Nooijen kennen met wie hij nu samenwoont in Deurne. Zij wist de inmiddels doorgewinterde Helmonder te overtuigen om naar Deurne te verhuizen. Ook werkte Landsbergen als magazijnmedewerker. Dit houdt in januari 2019 op vanwege slijtage aan zijn rug.
Bij zijn werk als postbode kon Landsbergen altijd vroeg beginnen en was zo op tijd thuis, zodat hij voldoende tijd kon besteden als trainer. Hij begon zijn trainersloopbaan als jeugdtrainer bij Helmond Sport. Daarna werd hij hoofdtrainer bij SV Panningen dat uitkwam in de hoofdklasse. Na 5 mooie jaren in Panningen werd hij trainer van VV Gemert. Bij VV Gemert was er geen klik en na een half jaar eindigde het daar. Vervolgens kwam PSV/av op zijn pad. Hier verblijft Landsbergen 5 jaar. Wederom gaat Landsbergen daarna naar SV Panningen als trainer, alleen zijn ze dan niet meer actief in de hoofdklasse. Zijn laatste club als trainer is MULO geweest. Hier wordt Landsbergen in zijn eerste seizoen kampioen in de 4e klasse.
Landsbergens grootste vriend bij PSV was Huub Stevens. De beste speler met wie Landsbergen gevoetbald heeft was Willy van der Kuijlen. "Willy had geen kapsones en heeft mij heel erg geholpen. Zo haalde hij mij met de auto op om naar Eindhoven te rijden." Het voetbalhoogtepunt voor Landsbergen was in 1983 toen hij in de halve finale van de KNVB Beker tegen Ajax Johan Cruijff poortte. Het andere voetbalhoogtepunt had ook met deze Amsterdammer te maken. In de voorbereiding van het seizoen 1988-1989 versloeg Helmond Sport FC Barcelona met 3-0 waar dan Johan Cruijff de trainer was.
De oud-midvoor die tegenwoordig in Deurne woont, is een gevoelsmens. Hij had het moeilijk met het overlijden van oud-doelman van PSV Pim Doesburg en oud-voorzitter van PSV Harry van Raaij. Ook doet het Landsbergen verdriet dat Diego Maradona op te jonge leeftijd overleden is. "Maradona is één van de beste spelers ter wereld geweest. Hij heeft mooie dingen laten zien met Argentinië en Napoli."
Een paar jaar geleden werd Landsbergen vergeetachtiger, merkten ook zijn kinderen en kleinkind. Een eerste onderzoek wees uit dat het geen Alzheimer was. Een second opinion in 2019 bevestigde echter toch dat het de slopende ziekte betrof. Landsbergen denkt dat zijn tijd als voetballer debet is aan zijn klachten, maar zeker weten doet hij het niet. "Het waren andere tijden. Het ging er een stuk harder aan toe dan tegenwoordig." Hij kreeg veel tikken te voorduren en liep enkele (zware) hersenschuddingen op. Na de diagnose Alzheimer kenden de oud-spits en zijn vriendin een 'klotetijd', maar ze besloten om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Landsbergen probeert zoveel mogelijk te genieten van zijn (klein)kinderen en wil nog alles uit het leven te halen. Zo staat hij nog regelmatig op de tennisbaan en bezorgt hij elke week het Weekblad voor Deurne. Hoewel hij inmiddels is afgekeurd doet hij nog vrijwilligerswerk bij de Zorgboog. "Je moet toch blijven bewegen en niet in de negatieve spiraal blijven hangen. Als je alleen maar thuis zit dan gaat het alleen maar slechter. Ik hoop dat de mensen mij zullen herinneren zoals ik was. Ook als ik een keer wat vergeet", besluit de strijdvaardige Landsbergen.
Eerder uitgebrachte verhalen in de rubriek 'Wat eens d'oude glorie' zijn te vinden via www.supver-psv.nl/nl/nieuws/dossiers/oude-glorie.html.
Walter Kuijpers
Laatst bijgewerkt : 17 nov 2021 - 11:55
