Tussen 1996 en 1997 speelde de Montenegrijn Zeljko Petrovic voor PSV. In zo'n anderhalf jaar groeide hij uit tot een held bij de PSV aanhang. Petrovic was overgenomen van RKC Waalwijk en was een emotionele en gedreven voetballer. Samen met Wim Jonk, Jaap Stam, Philip Cocu en Luc Nilis speelde hij in een sterk team. De overstap van RKC naar PSV was voor Petrovic bijzonder, omdat deze op relatief late leeftijd nog plaatsvond. Petrovic vond het jammer dat hij zijn laatste wedstrijd voor PSV speelde in Newcastle in het St James Park stadion. Dit was een wedstrijd in de Champions League.
Door een niet te weigeren aanbod uit Japan van Urawa Red Diamonds kwam zijn vertrek uit Eindhoven tot stand. In Japan kon Petrovic een vorstelijk salaris verdienen, hoe graag hij met zijn hart ook in Eindhoven was gebleven. Petrovic had aan trainer Dick Advocaat gevraagd of hij naar Japan mocht vertrekken want daar verdiende hij naar eigen zeggen meer in twee jaar dan dertig jaar in Nederland. In Newcastle scandeerden de meegereisde PSV supporters zijn naam. Hevig geëmotioneerd verliet Petrovic voor de laatste maal als PSV speler het veld. Petrovic zou één keer de landstitel met PSV veroveren en twee keer de Johan Cruijff schaal. In 35 wedstrijden zou hij 6x scoren.
Mateja Kezman kwam in het jaar 2000 bij PSV. De Servische Kezman zou de opvolger van Ruud van Nistelrooij moeten worden. Met een bedrag van 14 miljoen euro werd hij toen de duurst gehaalde speler in de PSV geschiedenis. Kezman moest wennen aan Nederland, aan de cultuur en de mentaliteit. Zijn manier van juichen met de duimen naar zijn naam vonden ze in zijn thuisland erg mooi maar in Nederland zeer apart. Ook kon Kezman wel genieten van de vijandigheid in Amsterdam en Rotterdam, dan was hij op zijn best. In zijn vier seizoenen bij PSV zou hij driemaal topscorer van de Eredivisie worden. Wanneer hij in Eindhoven scoorde dan werd er in het Philips stadion de Batman tune gedraaid. In het seizoen 2002-2003 scoorde hij 35 doelpunten in de Eredivisie. Zijn beste periode als voetballer beleefde hij in Eindhoven. In een Europese thuiswedstrijd met PSV tegen Manchester United scoorde hij een wereldgoal. Kezman benoemde deze wedstrijd en die fantastische goal als zijn doorbraak in de wereld. In 2004 vertrok Kezman met twee Eindhovense landstitels op zak samen met zijn ploeggenoot Arjen Robben naar het Engelse Chelsea. Een comeback naar PSV heeft hij nooit overwogen. Kezman verklaarde zo; '' ik kwam, won en ging weg, dus waarom zou ik terug gaan en mijn nalatenschap verpesten gaf hij aan ''. Feyenoord was een gegeven moment heel concreet maar dat wees Kezman af omdat hij dat respectloos vond naar de PSV supporters en hij zou niet zo'n type zijn die zo iets flikt. Na zijn voetbalcarrière werd Kezman voetbalmakelaar.
In het seizoen 2007-2008 kwam Serviër Danko Lazovic naar PSV. Hij werd overgenomen van Vitesse voor zo'n 7 miljoen euro. Eerder had hij in Nederland al gespeeld bij Feyenoord. In Eindhoven ging Lazovic door met wat hij bij Vitesse deed; hij sleurde, dook, zoog en scoorde regelmatig. In 2008 beleefde hij voor PSV zijn sportieve hoogtepunt door in de kampioenswedstrijd tegen Vitesse in Arnhem de beslissende 0-1 te scoren. Met 11 doelpunten had hij een groot aandeel in de landstitel. Toch kon hij zijn basisplaats niet behouden en Lazovic kwam uitgebreid in het nieuws toen hij trainer Huub Stevens zwaar beledigde. Van PSV kreeg hij de maximale boete. In een korte persconferentie bood hij zijn excuses aan. Na een winnend doelpunt tegen FC Groningen sprak hij emotioneel dat de wereld tegen hem was. Ineens stond het Russische Zenit Sint-Petersburg bij PSV voor hem op de stoep, misschien wel op een vreemd moment in 2010. Voor PSV was dit een mooie mogelijkheid om geld te verdienen aan de tikkende tijdbom Lazovic. PSV stond er destijds financieel slecht voor en kon de opbrengst voor Lazovic goed gebruiken. Naast de landstitel had hij ook nog éénmaal met PSV de Johan Cruijff schaal gewonnen.
Walter Kuijpers
Laatst bijgewerkt : 26 feb 2020 - 16:51
